In het Rechthuis te Aduard exposeren Wim Kroon en Joost Schmidt in januari 2014 tekeningen en etsen. Werk dat zijn bestaan ontleent aan herinneringen.
op don. t/m zat. van 13-17 uur.
Het Rechthuis is een bijzonder gebouw vlakbij de plaats waar ooit de Zuiderpoort van het Kloostercomplex van Aduard stond, en is in de zomer van 2013 uit een ingrijpende restauratie tevoorschijn gekomen als een mooie herinnering aan het grote verleden van het dorp.
In de komende jaren zullen dan ook meer historische elementen in het dorp aandacht krijgen, tot zelfs een 3D-visualisatie van het middeleeuwse klooster die met de smart-phone kan worden bekeken: een wandeling door het complex wordt dan als herinnering opgeroepen.
Wim Kroon tekent landschappen die voorbij zijn, ‘vervlogen landschappen’.
De tekeningen in houtskool betreffen een onbekende tijd van vóór de geboorte van de tekenaar. Dat is de tijd die slechts in herinneringen bestaat door middel van beelden zoals schilderijen van anderen dan van Wim Kroon zelf. En het tekenen en verwerken van díe beelden geeft dus een indirect idee over landschappen van vroeger. Met vergeefse vragen: bestaan ze nog wel, zouden we ze nu nog kunnen bezoeken ?
De landschappen bestaan slechts op 75 jaar oude schilderijen over een wereld die wij niet kennen.
Zelfs die schilder van toen is nu nauwelijks bekend. Österlund schilderde impressionistische landschappen met een romantische schijn van ongereptheid. Als schilderkunst niet opvallend, als weergave van een stukje werkelijkheid niet documentair. Riviertjes vol keien, zomerse boomgroepen, rotskusten, een enkel huis verweg bij de bomen – schijnbaar tijdloze motieven.
Toch zijn deze ‘documenten’ van een voorbije tijd de aanleiding voor Wim Kroon om te verwerken tot nieuwe maar tevens ‘vervlogen landschappen’. Die stille boomgroepen, duister in hun ondoordringbaarheid of doorzichtig als in het voorjaar, en de zonovergoten maar eveneens verlaten plekjes zijn de abstracte elementen voor onbereikbare landschappen: de serie Österlund Revisited.
Joost Schmidt
Bevlogen door de uitdrukkingsmogelijkheden van de grafische technieken worden de tekeningen en schilderingen van Joost Schmidt al zijn hele leven door hem omgezet in prenten. Het salpeterzuur bij het etsen vreet lijnen in het metaal, brutaal, bruisend of teder zacht; bijt soms zelfs gaten in de plaat. De inkt in de groeven geeft de afdruk op het zachte papier de zeggingskracht van de beleving van het onderwerp.
Joost is als een flaneur op de boulevards. Kijkend naar alles wat om hem heen is. Een toerist die zich gedraagt als een ingezetene, geen steeg of bospad dat hij niet bewandelt. Overdag, 's avonds en 's nachts, nooit aan licht of duisternis gebonden gaat hij voort beelden in zich opnemend; herinneringen die later in het atelier tot grafische afbeeldingen groeien.
Het in het Rechthuis tentoongestelde werk is in zijn abstraherende rauwheid een weergave van 'bevlogen landschappen' en een weerslag van een dualisme zoals men bijvoorbeeld kent tussen land en lucht, dood en leven en bij grafiek de voortdurende strijd tussen wit en zwart.