In de monoloog ‘Dans Drift Dood’ (Bart van Mulkom) worstelt ‘de acteur’ met de aanwijzingen die hij van de schrijver en de regisseur heeft gekregen.
Zijn levenspad lijkt nauwkeurig door anderen te zijn uitgeschreven! ‘De acteur’, die van de schrijver in het stuk geen naam krijgt, lijkt zich hier niet bij neer te willen leggen. Ook de lezer en het publiek ontkomt niet aan deze regieaanwijzingen. Indien gepland, moet er applaus klinken en anders zal het stil zijn. Tussendoor worden we getroost met Duitse kinderliedjes en gedichten voor het slapengaan. ‘Dans Drift Dood, neemt op een absurde wijze ‘ons vrije denken en handelen’ onder de loep.
Ook op vrijdag 16 jan.