Zondag was ik jarig..deze verjaardag heb ik als een warme streling mogen ervaren...
Een verjaardag als deze kan ik me niet herinneren.....ik voelde vriendschap.. en liefde ...en het kleine meisjes gevoel kwam in mij boven.
Kadootjes krijgen.. lachen .. dansen ... en alles wat ik kreeg heb ik met volle teugen in ontvangst genomen.
Toch voel ik iets diep van binnen wat ik vergeten ben .. weggestopt heb.. iets waar ik liever nooit meer aan wil denken.
Ik had er een muur omheen gebouwd..Dat gevoel wil ik niet hebben .. nooit meer...
Nu laat ik het langzaam naar buiten komen...dat valt niet mee.. want ik wil vrolijk zijn... gelukkig zien.. er niet aan denken..
Om gelukkig te zijn.. zal ik er aan moeten geloven om ook deze gevoelens te overwinnen...
Het is verleden tijd...waarom zijn ze er weer.. ik wil het niet ..het gebeurd.
Verdriet. angst.pijn...mishandeling.. vertrapt worden.. gegijzeld worden....verkracht worden.. nooit meer geloven dat ik lief kan hebben...
Dat ik liefde fijn zou vinden .... ik kan het...Ik gaf mezelf altijd de schuld van alles wat ik mee heb gemaakt .. moest ik maar niet dromen over hoe het zou zijn om gelukkig te zijn
Dat was voor mij niet weggelegd..ik kan weer dromen.. ik mag weer dromen .. ik wil weer dromen ...ik kan weer liefde ontvangen en geven.. zoveel dat mijn hart ervan overstroomt .
Ik ga nu een verwerkings proces beginnen... ik ga een bundel maken met gedichten over die verschrikkelijke tijd... waar de dood vaak om de hoek kwam kijken...
Ik ben dankbaar dat ik door liefde en warmte weer diep en mijn hart en in mijn ziel mag kijken..
Wie weet wordt het ooit uitgegeven.. want er zijn veel mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.. die littekens zullen nooit helemaal verdwijnen...
Door liefde gaat er een betonnen muur in mijn binnenste ik verdwijnen ..... als er nog een brokje van overblijft kan ik daar mee leven ..
Frouwktje