Personen in Dickensstijl en muziekanten maken er samen met de ondernemers een unieke fair van.
Om 15:00 uur bezocht ik met mijn moeder even snel de Winterfair te Zuidhorn, nadat ik even snel over de wekelijkse markt was geweest. De winterfair was nog vrij rustig, wel heb ik daar toen ook een aantal leuke contacten gehad, maar we stonden op tijd. Mijn moeder had weer verplichtingen in ’T Restaurant en mijn vader bracht mij om 16:00 uur naar het UMCG, waar ik een afspraak had voor mijn maandelijkse Methylprednisolone -kuur. ‘Een kuurtje van een uurtje’, noem ik het gekscherend.
Mijn vader ging even naar de Ikea. Gekscherend zei hij dat hij maar niet mee naar binnen ging, omdat ze hem dan misschien aan een infuus zouden leggen. Aangezien zijn schouder, waar hij twee maanden geleden aan is geopereerd, nog niet volledig is hersteld.
Omdat ik achteraan in het UMCG moest zijn, had hij mij voor P -noord er uit gezet en voorbijgangers hebben mij gezegd hoe ik bij een ingang kwam (44). Toen de zuster mij weer had losgekoppeld liet mijn vader mij weten dat hij weer op dezelfde plek stond, waar hij mij er ook had uitgezet. Perfecte timing. Ik vond diezelfde uitgang weer en buiten moest ik rechtsaf. Maar dan??? Ik wist echt niet meer waar ik vervolgens welke kant ik waar op moest. Lekker dan. Mijn geheugen is als die van een garnaal. Gelukkig zijn er mobiele telefoons uitgevonden en na telefonisch contact, kwam mijn vader mij een stukje tegemoet lopen.
Op onze pensionstal zag ik dat enkele pensiongasten de paarden vanuit de paddocks al netjes op stal hadden gezet en deze van voer hadden voorzien. Nu restte het mij alleen nog om mijn mannetje van voer te voorzien. Ik kroop in mijn fiets, naar onze woning aan de Julianalaan. Daar maakte ik eten klaar, met overheerlijke shoarma van Poeliersbedrijf Posthumus, die ik eerder die dag op de markt had gekocht.
Vervolgens ben ik om 19:30 uur nog weer even naar de Winterfair geweest en zag daar een opmerkelijk groepje mensen over de fair lopen. Drie vrouwen en twee mannen volledig in ‘Dickens Stijl’. Ze waren van het 'Z. A. T.' (Zuidhorner Amateur Toneel) om de fair op te leuken. Ze stonden er parmantig op en gaven zelf aan dat ze de mevrouw die er het kortste bij zat er nu pas twee jaar bij zat, maar een andere mevrouw zat er al bijna tien keer zo lang bij. Eenmaal per week repeteren ze en doen ze nieuwe ideeën op.
Ook in de Albert Heijn stond er een groepje van drie mannen muziek te maken.
Nu, om 22:00 uur, ga ik op de Osseweide nog eventjes de paarden van hun avondeten voorzien.
