Ik sla wild om met mijn armen om me heen en ik schreeuw zo hard ik kan ... Wat is er lieverd ... Pappe zit vlakbij mijn bed en pakt mijn hand. Hij legt een koud washandje op mij voorhoofd en ik hoor zijn vertrouwde stem heel dicht bij me .
Ik word kalm. Je hebt koorts lieverd ... daarom blijf ik ook de hele nacht bij je zitten op de stoel. Als je eng droomt of bang bent ... dan
ben ik er meteen. Ik huil. .. Ër zit een kerel in het kastje daarboven en hij wil me pakken...ijl ik...
Ok.. ik zal je laten zien dat er niets in dat kastje zit.. en hij voegt de daad bij het woord.
Kijk.. hoor ik hem zeggen..In dit kastje liggen de slaapzakken en de campingspullen ... maar geen enge kerel... Bovendien... zo lang ik hier ben om voor jou te zorgen komen er geen enge kerels binnen,, Ik zucht. Pappe droogt mijn tranen en vertelt een sprookje. Voor ik het weet val ik weer in slaap.
Morgen komt dat mens weer met een lange injectienaald... dan moet ik flink zijn. Soms komt de dokter mee en hij is lief.... Hij geeft me altijd een klein kadootje.. \morgen,, dan zal ik horen of ik naar het ziekenhuis moet.
Het gaat goed .. zegt de dokter de volgende dag..
Ik voel me iets beter..Ik ben flink als ik die prik krijg. .. Gelukkig hoef ik niet naar het ziekenhuis.
Na een paar weken knap ik op en mag ik weer naar school. Eerst voor halve dagen... Ik moet nog veel rusten. Snel word ik weer het vrolijke meisje zoals iedereen me kent.
Op weg naar school loop ik altijd langs de Cubastraat. Opeens zie ik Wiesje. Zijs zwaar gehandicapt. is veel ouder dan ik. Ze zit in een rolstoel en ik praataltijd even met haar. Haar handen zijn krom... haar mond staat scheef. en als ze praat moet ik goed luisteren anders versta ik haar niet...haar voeten zijn ook scheef. Normaal ben ik er bang voor maar voor Wiesje niet. Hoi Frouwktje zegt ze... ik heb je gemist.. Ik ga naast haar staan en vertel dat ik erg ziek ben geweest. Wies je praat verder.. en ik word stil.. .. heel stil.... ik denk er aan dat ik heel erg ziek ben geweest .. bijna dood gegaan.. maar ik ben weer beter... Wiesje wordt nooit meer beter. .... Wiesje zeg ik... je moet naar mij luisteren.. nee ik vertel het je straks... eerst gaan we wandelen in het park...De moeder van Wiesje komt naar buiten en ze groet me...en ze vraagt hoe het met mij gaat...Dan vraag ik of ik met Wiesje mag wandelen. . Ze kent me en ze vindt het goed.. Ik vergeet de school...ik loop met Wiesje in haar rolstoel veel te ver vanonder dat ik er erg in heb zijn we in een park midden in de grote stad...Het kan me niet schelen..Ik ga op een bankje zitten en schuif de rolstoel zo naar me toe dat Wies me aan moet kijken...Hoewel haar hoofd altijd naar links zakt..kijkt ze mij recht in de ogen ... Wiesje,,..je moet heel goed naar me luisteren...Ik huil... Ze lacht naar mij en begrijpt dat ik haar heel iets belangrijks heb te zeggen.. Er komt vanavond een man in onze stad die jou beter kan maken.. Osborn heet hij.Ik heb gehoord dat alle mensen die met krukken lopen of in rolstoelen zitten zo maar weer kunnen lopen .... Wiesje schreeuw ik Daar moet je heen....Wies geeft op een een schril geluid en ik schrik.. Voor het eerst sinds ik haar ken ... pakt ze mijn hand... Haar kromme handen gekke vingers houden mijn hand vast. Er loopt een traan over haar wang.. Ze lacht niet meer.. Een sliert van haar piekhaar valt over haar neus...Ik veeg hem weg..Terwijl er een beetje kwijl uit haar mond loopt hoor ik haar zeggen.... Ik word nooit meer beter Frouwktje .. Als God het niet wil kan niemand het.. .. Dan knijpt ze me in mijn hand en zegt heel zachtjes... Ik hou van jou..
ik was 8 jaar en ik zal het nooit vergeten..
Die man was inderdaad een oplichter
ik wilde zo graag geloven
Frouwktje