Een paar keer per week hijs ik mij in een hardloop- of fietstenue. Je kan eigenlijk wel zeggen dat ik besmet ben geraakt met beide sporten. Dat is gekomen, omdat mijn zoon actief is binnen de duathlonsport: lopen, fietsen en nog een keer lopen en dat dan in wedstrijdverband. Om hem een beetje te supporten, reisde ik met hem half Nederland af om aan wedstrijden deel te nemen. Mijn taak bestond dan uit het klokken van de verschillende rondetijden, het doorgeven van de positie in de wedstrijd en natuurlijk het aanreiken van bidons. Je mag rustig stellen dat dit een verantwoordelijke taak was.
Mijn zoon deed dat voor z’n plezier en ook nog wel aardig. Zo nu en dan slaagde hij erin om op het podium te komen.
Tijdens zo’n wedstrijd keek ik natuurlijk ook naar andere deelnemers en het viel me op dat er nogal wat senioren zich door de wedstrijd worstelden. Gewoon voor de fun, want het moet gezegd, tijdens de wedstrijden deden topatleten mee, maar ook amateurs. Ergens tijdens een wedstrijd bedacht ik om ook maar weer eens te gaan hardlopen. Fietsen deed ik niet, maar dat leek me toch ook wel mooi. Nu heb ik een vrij stevig postuur en als je je dan en zo’n strak pakje moet stoppen, dan ziet dat er nou direct super atletisch uit. Ik weet nog dat ik voor de eerste keer op de fiets wilde stappen. Mijn vrouw stond met de telefoon in de aanslag en voor ik het wist stond ik op de familieapp. Voor ik nog maar een meter had gefietst was het commentaar niet van de lucht. Maar ik deed net alsof ik gek was en peddelde rustig richting het Hogeland. Een beetje onwennig dat wel. Bij een wegopbreking moest ik van de fiets, maar je zit vast met je schoenen in de pedalen en voor ik het wist maakte ik kennis met het asfalt. Ik moest denken aan het programma “Ik vertrek”. Je ziet dan mensen vaak onvoorbereid meestal een camping beginnen. Wat een problemen komen deze avonturiers tegen. Met een beetje voorbereiding hadden ze zich heel wat ellende kunnen besparen. Ik had mijn voorbereiding ook wel iets beter kunnen doen. De rest van de tocht keek ik wel uit en ik had nog weinig oog voor de omgeving. Ik was meer bezig met “zit ik wel goed op de fiets en zit mijn pakje niet te strak”.
Ondertussen heb ik al heel wat kilometers gereden en gelopen. Aan een wedstrijd heb ik me nog niet gewaagd. Laat me maar lekker alleen mijn gang gaan, dan ben ik prima tevreden. Ondertussen maak ik kennis met twee positieve voordelen van mijn inspanningen. Mijn gewicht is een neerwaartse spiraal terecht gekomen en ondertussen hoef ik heel wat minder kilo’s mee te nemen. Het tweede voordeel zit hem in het groeiende uithoudingsvermogen. Bij mij begint de leeftijd ook een beetje te tellen en dan is het handig dat je conditioneel iets over hebt.
Laat anderen maar denken wat ze willen, zolang ik me er goed bij voel ga ik er mee door. Als je liever in groepsverband wil lopen en fietsen, dan kan dat trouwens prima in Zuidhorn bij een vereniging. Ik doe het echter liever solo, heerlijk.