Heerlijk zaten we enkele weken geleden, in de luwte, buiten in een stoeltje van de eerste zonnestralen te genieten. Juist die eerste zon pakt je het beste en doet je goed. Meer van dit soort dagen denk je dan. Maar niks is waar in deze tijd, of wel?
Je leest de krant, hoort de nieuwsberichten, kijkt naar actuele informatie en overal is het blijkbaar hetzelfde. De economie is niet al te denderend ondanks het feit dat de salarissen van topbestuurders aan banden zijn gelegd; de zorgkosten en vergoedingen stijgen explosief ondanks het feit dat de topsalarissen zijn aangepakt; het aantal werklozen blijft maar stijgen (recent > 600.000) terwijl er beloofd was dat er meer werkgelegenheid zou komen; bij de verkiezingen is beloofd dat er geen extra bijdragen meer zouden gaan naar zuidelijke landen maar de extra 10 miljoen voor Cyprus ligt al weer op de balie…..! Ga zo maar door en dan ben je gauw zat van dit stukje. Je weet het allemaal al wel. Je hoopt op beter.
Wat zijn wij dan blij dat wij in de gemeente Zuidhorn wonen. Hier komt met hun beloften na en kunnen bewoners rekenen op de waarheid in beloften en het gesproken woord van onze bestuurders. Hier denk men na over ergernissen, laten inwoners mee praten, kijken twee keer in het rond voordat ze een dubbeltje uitgeven etc. Knap hoor in een gemeente te wonen waar men niet hoeft te klagen omdat alles voor hun geregeld wordt en dat na een belletje/ briefje direct actie wordt ondernomen. Hier koop je met gerust hart een stukkie grond om tijdens je leven op te wonen en zelfs op je oude dag kun je tegen een niet al te hoog bedrag ook na je actieve leven en je laatste ademstocht nog vele jaren tussen allemaal bekenden vertoeven. Wel zwijgzaam.
Misschien ook wel beter want dan stoor je je ook niet meer aan al die regels, voorwaarden, stijgende kosten, loze beloften ed. Ik vraag me echter wel af of je daar zelfs rustig ligt omdat ook die kosten alsmaar stijgen en je natuurlijk je kinderen nog wat na wilt laten. Nu men ook al begint te tornen aan zorgkosten en je spaargeld, verkregen door hard werken of niet te ruim/ ruig te leven, is het nog maar de vraag of je straks nog wel rustig je heengaan aanvaardt. Ik vraag me daarom nu al af of men straks met een gerust hard kan zeggen: ’Eindelijk heeft hij/ zij rust” of “ Rust zacht”. Je gaat volgens mij onrustig je graf in.
Nee, dan ben je blij dat je in Zuidhorn woont. Ik denk dat ze niet aan je graf gaan rommelen. Dat doen ze al genoeg tijdens je leven. O ja, een belletje of een briefje en het is verholpen. Ik bedoelde het gekscherend. Rij eens rond door de gemeente. Ik ben eens rondom het gemeentehuis gereden, lekker dichtbij voor de besturende dames en heren. Kunnen ze controleren wat er staat.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de Oostergast. Een nieuwbouw wijk met jaren dertig (30) uitstraling en alle huizen werden door de welstandscommissie beoordeeld. Mensen op kosten gejaagd, met uitzondering van de grote bouwjongen Plegt-Vos, in verband met afgewezen bouwtekeningen. Wat zie je op het nieuwe zwembad (lees instructie bad!) met daarop grote felgekleurde letters Zwemcentrum Zuidhorn. Felle kleuren die ’s avonds ook nog branden. Ze stralen wel maar een jaren 30 uitstraling? Je kunt er nog geen baantje van 15 meter zwemmen, hoezo DERTIG. Niet buiten en niet binnen! Dan ga je de wijk in van het zorgcentrum, het Zonnehuis. Veel bewoners met rolstoelen, rollators, bewoners op leeftijd en moeilijk ter been en ga zo maar door. Hier is over nagedacht bij de aanleg. Geen drempels, geen gaten in de weg in verband met bereikbaarheid, groen en wegen liggen dusdanig naast elkaar dat de mensen vaak vieze banden/ schoenen hebben en op de zorg wordt bespaard. Ja hoor, slaan we extra paaltje met rode rand rondom de vierkante parkeerhavens. Wat een uitstraling. Wat een gemak voor al die bewoners met de “ rare” stoepranden e.d. Nu praat ik alleen nog maar over de buitenkant, de binnenkant komt de volgende keer! Nee, in Zuidhorn mogen we nog maar 30 km rijden. Dat zal de uitstraling uit de jaren DERTIG wel zijn. Toen kon men niet harder omdat overal kuilen en slechte wegen waren. Probeer de parkeerplaats van de noodwinkels maar eens te bereiken, neem maar eens een bocht naar de Zonstraat. Echt jaren DERTIG. Geen drempels maar kuilen!!!
Ik ben blij dat onze bestuurders al deze dingen zelf vanachter hun bureaus kunnen zien. Ik hoef hierover dus niet te bellen of een briefje te schrijven. Ik hoop dat ze ook ’ s avonds gaan werken want dan kunnen ze van die rood-blauwe verlichting gaan genieten. Jammer dat Bouw- en Woningtoezicht aan de andere kant van het pand zit. Misschien kan de wethouder hun een keer op de koffie vragen……….
Krabbeltje.