Wat is Friesland mooi.Ik voelde mij goed tegelijk voelde ik ook dat er iets nieuws aan zat te komen. Ik kijk naar de koeien in de wei, de schapen en opeens stopte ik. Mijn oog viel op een prachtig veulen. Op veilige afstand stonden Pa en Ma . Prachtige Friese paarden.
Ik liep naar het hek. Wat zou ik graag dit veulen willen hebben.Koesteren, borstelen,. Ze zag me en ze kwam naar me toe. Dartel, lief en vrolijk. Ik aaide haar en ze likte mijn hand Even later stonden pa en ma ook bij het hek. Forse , grote paarden, die mij aankeken op een manier van; ‘kijk zo groot wordt zij ook’, snap je’?’ Ik slikte even en aai aarzelt over de neus van Ma. Ik heb een beetje angst voor paarden, maar eigenlijk wilde ik die angst overwinnen Ja nu nog.
Ik nam afscheid van het drietal en besloot, wegrijdend in mijn auto, dat ik paardrijles zou nemen.
Ik nam les in de Hemrik, een plaatsje vlak bij Drachten. ‘Waarom in de Hemrik’, vroeg mijn vriend. ‘Lekker ver weg’, zeg ik.’ Niemand kent mij daar’. Ó.K , als ik maar een keertje mag komen kijken’, waagde hij te vragen. {Nee dus!!!}
Mijn eerste les;: Ik moet eerst even wennen aan het paard,maar vooral het paard aan mij. Wat is hij groot!! Hij kijkt me aan zo van: ‘Zou je het wel doen’. Ik slikte en deed een dappere poging om op zijn rug te komen. Ik voelde me zonder ‘outfit”echt een beginneling. Ik droeg groene rubberen laarzen, een spijkerbroek en een trui. Nog lang geen amazone ... haha. ‘Zal ik u een kontje geven?’, vroeg de instructeur. ‘Graag ‘, zei ik en ik kieek verlegen de andere kant op . Het paard voelde dat ik bang was. Castor heet hij. Ú moet doen alsof u niet bang bent’, hoorde ik de instructeur zeggen. ‘Dat is een bevel’. ‘Goed”, zei ik. Ik ben niet bang meer . Ik voelde me groots , hoog boven iedereen verheven. De eerste overwinning, het was een feit.... ik zit te paard .. haha .
Het gaat goed. Acht lessen ging het uitstekend. Maar dan.... ‘We gaan naar het bos met de paarden”, riep de instructeur enthousiast. Ik raakte een beetje in paniek. In de manege voelde ik mij op m’n gemak. Lekker rondjes draaien. Castor ik waren vriendjes geworden. Ik was niet meer bang. Maar om op de rug van Castor door het bos te draven ging me te ver.’ Ú kunt het wel”, zei de instructeur. Ik liet me toch niet kennen en ik ging mee.. Het ging goed. Een beetje bang nog maar ik spreek mezelf moed in. Natuurlijk kan ik met Castor door het bos rijden. ik werd zelfs overmoedig en ik voelde mij gelukkig. We reden langs een vaart.. Ik genoot met volle teugen, tot Castor achter Beauty kwam te rijden. U begrijpt het al haha.. ja Beauty is een mooie merrie en Castor was verliefd. Hij dacht alleen nog maar aan haar.Plotseling ging Beauty draven en Castor draafde mee. Ze sloegen op hol. Echte liefde ... Castor was mij vergeten en hij dacht alleen nog maar aan zijn Beauty. Ik gil!!Wat moest ik doen! Ik greep het paard bij zijn manen. Takken van bomen sneden in mijn gezicht. De instructeur kwam naast me rijden en schreeuwed..’Hou nog even vol”. Ik ging door en ware hel!!!
Opeens was het voorbij. We stonden stil. Ik trilde over mijn hele lichaam. ik voelde de striemen van de takken in mijn gezicht. ‘Blijf alsjeblieft op Castor zitten en aai hem, anders gaat je angst nooit meer over . zei de instructeur.
Dat deed ik..maar je wilt niet weten hoe! In de manege . na twee Berenburgjes, werd ik rustiger . ik ging naar huis en ik wist dat ik nooit meer durfde paard te rijden . Ik heb het veel later nog eens geprobeerd, op Vosje , het makste paard dat er rond liep. Ik ben gestopt. maar wie weet.... probeer ik het nog een keer... en... ja .. het gevoel... dat ik toch eens met Castor heb gehad, dat gelukzalige gevoel het één zijn met het paard is nog steeds heel dicht bij.
Frouwktje