Als eerste bijdrage op deze site heb ik gekozen voor het gedicht Ik kan niet dichten. Op zaterdag 17 september 2022 vond er op Nienoord een heus cultuurfestival plaats. Na ontzettend leuke brainstormsessies met Geertje Veenstra en wat rondneuzen tussen Westerkwartierse dichters werd besloten tot een dichtwedstrijd. De dichtwedstrijd werd een boekje en als jurylid mocht ik ook een poëtische bijdrage doen. Het resultaat? Ik kan niet dichten.
Eigenlijk was ik het gedicht een klein beetje vergeten. Maar Piety Veenema (Jullie kennen haar wel!) liet me weten dat het haar zo aansprak. Complimenten van een mededichter en -columnist zijn natuurlijk fijn. En nu mogen ook jullie je oordeel vellen. Tot dichts!
Ik kan niet dichten
Ik keek voordat ik dacht
zoog de woorden op
En voor ik schrijven kon lijmde ik
al pen en papier aan mijn ziel.
Een ongeschreven blad zou ik
nooit meer zijn.
Woorden blijven aan mij kleven
als klitten in een vacht.
Ik lik ze eraf
Kauw
Breek in stukjes
Maak er het mijne van
En steeds
Steeds kom ik dichter bij de dichter
Maar dichten kan ik niet, nee
Ik moest maar een vak leren
Niet zo raar doen
aansteller
En altijd die men
die maar ergens iets van vindt
Wat me eigenlijk niet zo kan schelen.
Want woorden blijven aan mij plakken
als modder aan een gelukkig kind
Ik was het er niet af
Maar roep
kijk Mama kijk!
Wereld, ik lap je mening aan mijn laars
Want ook al kan ik niet dichten
Ik kom steeds dichter, dichter,
Dichter bij de dichter die ik wil zijn.
Diana Willemsen
