"Oudste man (115) gevonden in Japan.
TOKIO - Jirouemon Kimura is volgens het Guinness Book of Records de oudste man van de wereld ooit geworden.
De Japanner werd 19 april 1897 geboren en is vrijdag 115 jaar en 253 dagen oud.
Kimura leefde in drie eeuwen en werd geboren toen het Britse Rijk onder koningin Victoria hoogtijdagen beleefde, er nog nauwelijks auto's waren en de radio nog moest worden uitgevonden. Kimura heeft 52 klein- en achterkleinkinderen.
Hij is ook de oudste levende mens sinds bijna twee weken geleden de Italiaanse Dina Manfredini op 115-jarige leeftijd overleed."
Is het niet geweldig dat je zo'n leeftijd mag bereiken in redelijk goede gezondheid. Dat je nog in staat bent om zo opgewekt te poseren voor een fotograaf?
Tegelijkertijd vraag ik me af met wat voor gevoel meneer Kimura door het leven zal gaan? Is hij nog in staat om intens te genieten? Want hoogstwaarschijnlijk is hij met zo goed als alles hulpbehoefend. Heeft het leven dan nog zin? Wordt -het feit dat hij nog leeft- bepaald door hemzelf of door zijn omgeving?
Maar is het niet fan-tas-tisch dat deze meneer twee keer een eeuwwisseling heeft mee mogen maken? En dat hij zo'n grote familie om zich heen heeft zal hem waarschijnlijk de 'kracht' geven om door te gaan! =Chapeau meneer Kimura!=