Normaal gesproken zijn de dieren gebaat bij rust en dat geldt ook voor de vrijwilligers die de zorgtaak op zich hebben genomen. Het voortdurende gehang van groepen jongeren leidde tot excessen en irritaties met als dieptepunt het gebruik van een gasalarmpistool om een schoolruzie te beslechten. Inmiddels is de situatie gunstig beïnvloed door gesprekken met de jongste jeugd in het dorpshuis en de voornemens om hen een hangplek te gunnen binnen de invloedsfeer van Dorpsbelangen. Het positieve effect hiervan is merkbaar bij de hertenkamp, waar de jongste jeugd gedurende de laatste twee weken zich koest hield en geen aanleiding gaf tot overlast. De hertenkampbeheerders zijn hiermee content, maar helemaal gerust zijn ze niet op een probleemloos verloop van het verdere seizoen. Nog steeds denkt een oudere groep jeugd, geschatte leeftijd van 15-18 jaar, de boel te kunnen versjteren door baldadig gedrag, lawaaioverlast en het plegen van vernielingen. Dinsdag 27 maart jongstleden is zo’n vernieling gemeld bij de politie: in de omheining aan de westkant was een opening in het gaas gemaakt, die ernstige gevolgen had kunnen hebben. (Voor mensen met een goed geheugen: Sebaldebuurster toestanden….) Damherten in nood kunnen gekke dingen doen en dan is zo’n losgemaakt stuk gaas een uitkomst, letterlijk. Inmiddels is het hekwerk zo goed mogelijk hersteld in de hoop dat het om een eenmalige, domme daad ging. Het gerace met fietsen en een blauwgrijze scooter ’s avonds laat is omwonenden een doorn in het oog, zacht uitgedrukt. Wellicht dat de gemeente Zuidhorn het hertenkampterrein nadrukkelijker als wandelgebied kan aanmerken, zodat fietsen, brommers en scooters effectiever kunnen worden verbannen. (Er is in Noordhorn niemand die genoodzaakt is fietsend, laat staan brommend of scooterend de route langs de hertenkamp te kiezen, ikzelf evenmin…) Leven en laten leven, met een beetje inlevingsvermogen verdragen omwonenden, dierenverzorgers en (jonge) bezoekers elkaar. Blijft het bovendien leefbaar voor de damherten…. (JB)