broodje oude kaas
en een glas rode wijn
wat zal ik lijden
aan de pijn van mijn geheugen
ik kon het plan niet lezen
stem horen, zin verstaan
kon zo niet verder gaan
als wezen onbestaand
van binnenuit
kon het niet langer dragen
het breken zonder zin
en barsten werden breuken
zo raakte ik gebroken
binnenin
het licht gaat uit
het donker blijft
toen heb ik jou bedacht
in nood, uit nood
ben je geboren
jij ongeboren macht
die in het zwaarste lijden
mij beter weten liet
en door bleef seinen:
zo blijft het niet
de zachte gloed als boodschap
in het lege hart ontvangen
gaf aan het oor een onbekend geluid
gaf aan het hart een oud verlangen
om op te staan als voorjaarskruid
het lijden gaat maar langzaam heen
de weg kent vele wegen
de pijn verdooft het hoofd
en ik vergeet de ware vraag
te weten wie gij zijt
en waar –
en blijvend is het zwaar geheim:
zijt gij mijn?
brood en wijn –
wat zal ik lijden aan
de pijn van mijn geheugen
Johan Vermeulen