Ik ben heel erg stout geweest. Elke dag laat Jim me uit aan een lange lijn. Lekker grasduinen, beestjes meppen, rondsnuffelen. Helemaal tof. Maar ik moet losgelaten worden. Letterlijk en figuurlijk. Pubers hebben ruimte nodig. Wij doorgefokte, gedomesticeerde roofdieren horen niet aan een touwtje! Dus gooide ik al mijn robuuste Britse mannelijkheid van 7 pond in de strijd en knalde de hordeur aan flarden. Weg was ik. Ook het objekt van mijn opspelende hormonen, een alleraardigst zwart katje wat blijkbaar toch een nadere kennismaking niet zag zitten. Daar zat ik dan. Alleen op het asfalt. Erica, nerveus type, rende op blote voeten naar me toe. Pas in de tuin van de buren kreeg ze me te pakken. Ik tegenstribbelen, maar ze had me stevig bij mijn lurven. Heb nog een vlieg voor haar gevangen als boetedoening maar kreeg geen kattensnoepje voor het slapen gaan. Mocht ook niet bij haar slapen. Bij Jim ook niet. straf! maar daar hebben we wat op gevonden: Luid mekkeren en vooral volhouden. Werkt altijd.
Klotedag,
Bert
Bertje schrijft over wat hij meemaakt, niet altijd maar zo nu en dan. Meer over Bertje