Woordjes van Anna
Eindelijk was het dan zover. Wat had ze er naar uitgekeken. Ze had het immers al zó vaak gevraagd, bijna op elk familiefeest: ‘Mag ik bij jullie slapen?’ Maar dan op z’n Fries: ‘Mei ik by jim sliepe? Ik wol sa graach…’
Dus… op een zomerse vrijdagmorgen haalden we haar op uit Oldeberkoop. Ze stond al klaar in haar mooiste jurk met haar roze reiskoffertje. En een big-shopper vol met speelgoed, tekenspullen en voorleesboeken. Bovenop lagen haar onafscheidelijke ‘doekjes’ waarmee ze sliep, samen met haar lappenpopje die ze ‘tuttel’ noemde. Die mocht niet in de kofferbak, maar hield ze tijdens de 45-minuten durende autorit stevig vast. Het was ook best een beetje spannend, voor het eerst logeren bij die oom en tante van haar moeder die - qua leeftijd - haar opa en oma konden zijn.
Dat Anna van zingen houdt, dat wisten we. Op haar derde verjaardag zong ze al liedjes van K3 voor de hele familie, swingend voor haar roze microfoon. Dat ze intussen in groep 1 en 2 ook veel kinderliedjes heeft geleerd, hebben we geweten.
En… dat ze van spelen met taal houdt. Net als ik. Zo bedachten we samen andere versies op ‘k Zag twee beren broodjes smeren. Op de heenreis al zong Anna ineens: ‘k zag twee billen auto’s optillen. Ik zag het vóór me. En de volgende morgen in bad bedacht ze: ‘k zag twee brillen heel hard gillen. En dat deden we. Allebei. En bij ‘hihihi, hahaha, ‘k stond erbij en ik keek ernááár’ schoten onze stemmen omhoog.
Zo had Anna ook eigen woordjes voor het speelveld - vlakbij ons huis - met schommels, wip en glijbaan: ‘boartersguodfjildsje.’ Tijdens onze hand-in-handwandeling naar de winkel noemde ze mijn sandalets met hakjes: ‘klikklak-skounsjes.’ En na een halfuur in bad zei ze, wapperend met haar handen: ‘no haw ik beppehantjes en beppefuotjes.’
Zo leerde ik van Anna. En op haar beurt leerde zij van mij ook een Fries woord dat ze nog niet kende. Dat ontdekte ze toen we koekjes gingen bakken.‘Tante Piety,’ zei ze, ‘do seist skelk. Mem seit altiten schort.’
Namen omdraaien vond ze ook een leuk spel. Anna bleef Anna. Tante P werd Yteip. En oom J werd Sennahoj. Maar de mooiste ‘omdraainaam’ vond ze toch die van haar moeder, vertelde ze bij thuiskomst. Want die was naar oom J genoemd: ‘Annahoj.’
Piety Veenema
Reageren op mijn column? Mail dan naar piety-veenema@live.nl of info@pietyveenema.nl