Geef om vrijheid - een bijzondere ontmoeting
Het was weer zover.
Twee jaar geleden schreef ik er al eens een column over. Toen ging ik voor de vijfde keer op pad, nu voor de zevende keer. Met de collectebus voor Amnesty International.
Of ik besmet ben met het collectantenvirus? Hmm, dát past meer bij mijn jongste zus die tig keren per jaar voor verschillende goede doelen loopt. Ik draag slechts een bescheiden steentje bij. Een “doorgewinterde” collectant ben ik intussen wel. Ook nu vlogen de februari- sneeuwvlokken me om de oren.
Toch doorzetten. Collectebus en AI-tas in de ene hand, paraplu in de andere. Want woensdagsmiddags scheen een goed moment te zijn. En ja, veel mensen waren thuis en reageerden positief. Zelfs iemand die anders altijd nee zegt, gaf deze keer wèl. En een oudere man zei joviaal: “Wie met een bus loopt, krijgt altijd wat.”
De man die me een paar keer met de deur op een kier afpoeierde met “Doar geven wie nait veur” was niet thuis. Daar gleed een AI-flyer door de bus. Ook belde ik weer aan bij het “Ennia”-huis. Zo noem ik dat omdat daar – heel verrassend – muziek van die Ierse groep door de hal galmt. Jarenlang trof ik niemand thuis. Dus belde ik gerust nóg drie keer aan en stond te genieten. Ook nu.
Ineens… zwaaide tóch de deur open. Ik schaamde me dood. Maar de bewoonster begreep het wel.‘Je bent niet de enige,’ zei ze lachend. ‘Dit overkomt ons wel vaker.’ Spontaan vertelde ik dat hun huis in mijn column “Daor geven wie nait veur” voorkomt. Er volgde een geanimeerd gesprek. En er volgde meer: een mail van haar man. Hij had mijn column op de website gelezen en dat bracht hem terug naar zijn werkzame verleden bij AEGON:
'AEGON is ontstaan uit AGO en ENNIA. Dus wat dat betreft heeft ons huis wel een beetje de ENNIA-achtergrond zoals jij die beschreef. Maar wat jij bedoelde was natuurlijk het "Enya-huis" . De prachtige muziek waaruit ik een gedeelte heb gebruikt voor onze bel. Wij voelen ons vereerd dat jij onze bel in je column hebt geëerd. Ik nodig je uit: Kom gerust nog eens langs om naar Enya te luisteren.
En… wij hebben geen bezwaar tegen plaatsing van onze reactie als…. Annie en Jan, bewoners van het Enya-huis. Integendeel, het is een eer.'
En zo leverde deze “muzikale” ontmoeting mij twee nieuwe medelezers in mijn schrijverstrein op. En zomaar een nieuwe column.
Piety Veenema – 12 maart 2013
Mijn eerste column over de AI-collecte lezen? Ga naar www.pietyveenema.nl
> COLUMNS > “Daor geven wie nait veur” - 15 februari 2011