Een dierdicht moet aan een flink aantal regels voldoen.
Ik heb me er in verdiept en een aantal dierdichten geschreven en ingezonden.
Op 22 november jl. viel de nieuwste Terdege in de bus.
Natuurlijk zocht ik meteen de column op en ja, één van de ingezonden dierdichten heeft toch een plekje in de column gekregen.
Laat het nu ook nog het gedicht zijn dat over Aduard gaat.
De columnist had nog wel wat op- en aanmerkingen te melden….
Hieronder het deel van zijn column dat over mijn dierdicht gaat:
Een lezeres liet zich inspireren door een bank in een kloosterkerk.
Wat erop af te dingen valt is dat er enige voorkennis nodig is om het dierdicht te begrijpen.
De rijke leeuw was baron "Lewe van Aduard".
Verder ontbreekt in de laatste regel de vereiste woordspeling.
De vondst (de leeuwenbaron) is best aardig.
Een rijke leeuw uit Aduard
klaagde: "Wat zijn die banken hard.
Ik lever u een ambachtsman
die leeuwenbanken maken kan."
Nu prijkt hij in de kloosterkerk
als zetel naast zijn meesters’ zerk.
Omdat het over Aduard gaat leek het me leuk dit hier te delen.
(De andere dierdichten zijn te lezen op http://dichteningroningen.blogspot.com)
Coby Poelman-Duisterwinkel