Wij zitten in de kamer, zij en ik
Als vierde kind van zeven dacht ik al lang:
Vraag het haar, maar ik was bang,
wachtte op het juiste ogenblik.
Maar haar zien zittend, zo broos en teer,
haar vest over haar nachthemd heen,
haar ogen zo star, vel over been,
weet ik: aarzelen kan niet meer.
‘Als j’er vroeger iets aan had kunnen doen,
was het dan bij twee of drie gebleven,
zou ik er zijn geweest, zou ‘k er toe doen?’
Haar hele bord pap zijn we stil gebleven
pas als ik theeschenk en haar voorhoofd zoen,
zegt zij: ‘Dat moet je niet doen.’
Piety Veenema ,
NB:
Het is bijna 20 jaar geleden dat mijn moeder ernstig ziek werd (eind 1997) en enkele maanden daarna stierf. Ik moest hieraan denken toen ik de column “Geen kind meer” van Wim Beekman las, gastcolumnist op mijn wesite. De dag waarop je moeder sterft is de dag waarop je ophoudt kind te zijn…..
Deze gastcolumn van Wim vind je op mijn site http://www.pietyveenema.nl onder COLUMNS