‘Ameland. Het hoeveelste eiland is dat ook al weer?’
Als ik die vraag opvang, denk ik aan TV-TAS. Een ezelsbruggetje om de volgorde van de eilanden te onthouden. Ooit op school geleerd: Texel – Vlieland – Terschelling - Ameland- Schiermonnikoog. TVTAS dus.
Ik ken ook een andere TVTAS. Van mijn oude buurtgenote: een échte TV-tas. Ze laadt hem vol met broodjes, snoepjes en pakjes chocomel als ze - voor de zoveelste keer - een opname in de tv-studio mee mag maken. De laatste keer ging het om een of andere geldprijzenshow. Ze kwam weliswaar terug met een TV-tas zonder geld, maar met een volle maag…
Wat als ik achter die volle maag zou schrijven:… en een beetje misselijk?
Ja, dat was ik vroeger soms op schoolreisjes. Nog maar amper in de bus ging de tas met vloerkadetjes en lekkers al open. Dat hoorde erbij. Net als de melkbussen met zoete ranja, opgeschept met grote soeplepels in onze eigen meegebrachte bekers….
En zo zou deze column zomaar een heel andere richting uit kunnen gaan.
Maar goed, terug naar de TV-tas van mijn buurtgenoot. Zo’n TV-tas heb ik niet. Wel een schoudertas, rugtas, reistas, optreedtas, boodschappentas. En tot vorig jaar een werktas.
‘Wat zit er in jouw tas?’
‘Mijn tas? Daar zit mijn héle leven in,’ riep een jonge moeder eens uit. ‘Ze moeten het niet wagen die van me af te pakken.’
Er was ook eens een mevrouw die haar handtas op de passagiersstoel had gelegd. Terwijl ze parkeerde, rukte iemand haar portier open en griste haar tas weg. Als ú dit zou gebeuren, wat bent u dan kwijt?
‘Toon mij uw tas en ik zal u zeggen wie u bent.’
Zou het echt? Het is maar net waar we mee bezig zijn of waarnaartoe we onderweg zijn. Zoals mijn oude buurtgenote met haar TV-tas. Maar voorlopig heeft zij die tas even opgeborgen. Ze verblijft momenteel op een van de TVTAS-eilanden.
Piety Veenema - www.pietyveenema.nl