1 april – Dit jaar geen “kikker in je bil” las ik onlangs in een column van een schooljuf. Ineens moest ik denken aan een oud-collega bij de sociale dienst die op 1 april jarig was en die dag verlof had. Het zal een jaar of vijfentwintig geleden zijn, dat wij Hoera, D. was jarig - 1 april op posterformaat achter zijn bureau hingen. Maar dat was niet het enige: onder grote hilariteit hadden alle vrouwelijke collega’s hun lippen felrood gestift en deze vet afgedrukt rondom de in koeienletters geschreven tekst: Je hebt de kusjes gemist. De voorpret was minstens zo leuk als de reactie van de jarige de volgende dag bij zijn versierde werkplek.
En de gemiste kusjes? Die werden alsnog ruimhartig uitgedeeld.
Een andere oud-collega, tevens vriendin W. is ook jarig op 1 april. Zij was zestien en ik twintig toen wij in 1975 collega’s werden op het Hema-kantoor. Ruim vier jaar werkten we samen, ontmoetten in diezelfde tijd allebei onze huidige man en werden vrienden voor het leven, al bijna 45 jaar. De verjaardagen van onze mannen hebben we nog vóór de verscherpte coronamaatregelen kunnen vieren. Háár man in februari nog met fysieke omhelzingen, mijn man in maart met handkusjes op anderhalve meter afstand. Vriendin moest het (en vermoedelijk ook ik in mei) het voorlopig met een virtuele knuffel doen. Ons gezamenlijke feestetentje kan later wel.
Ook medelezeres M. uit Noord –Brabant was jarig op 1 april. Ik mailde een fotogedicht naar deze kwetsbare 63-jarige vrouw, die ondanks haar beperkingen heel positief in het leven staat.
‘Het is een nare tijd zo,’ reageerde zij. ‘We moeten binnen blijven, maar ik ga er wel op uit met de hond. Ik pak gewoon achterafweggetjes en als ik iemand tegenkom gaat de een of ander naar de andere kant. Iedereen doet wel z’n best hier.
Ik was jarig, en had een rotdag in gedachten: zo zonder visite. Maar ik had heel veel telefoontjes, appjes en heel veel post. Ook veel bloemen en zelfs cadeautjes, ik ben reuze verwend.’ (…)
‘Zonder visite is niet leuk,’ mailde ze tot slot, ‘dat heb ik wel gemist: het menselijk contact, een handje, een kusje, een hug. Maar we moeten ons maar aan de regels houden.
Volgend jaar doen we het beter!’
Piety Veenema, http://www.pietyveenema.nl
REACTIES van lezers via mijn eigen site:
Het is echt waar., Anders dan anders, maar ik ben zeker niets tekortgekomen. Het is een verjaardag om te herinneren. Dankjewel dat je dit in deze column hebt gedeeld.
Liefs:M., 8 april 2020.
Het is nooit leuk geen kusjes te krijgen op een feestdag. Wij zijn vandaag 49 jaar getrouwd en geen knuffels van kinderen en kleinkinderen, maar dat halen we later wel in. Verder hebben wij in april en mei acht jarigen, dus heel wat gemiste kusjes. Aan juni wil ik nog niet eens denken. Maar we blijven positief. We zijn niet ziek en het gaat weer voorbij en dan halen we alles in.
Groetjes Janny K. 8 april 2020
Die oud-collega D. komt me ergens nog wel bekend voor. Gek hé? Dat ik me geen precies beeld meer van hem kan vormen, zal wel door m’n leeftijd komen, haha.
Sterkte gewenst voor de komende tijd.
Groet van Gre. 8 april 2020.
Ook wij doen alles met de kinderen op afstand, geen kusjes en knuffels. Ze komen ook niet binnen, staan bij het hek en wij bij de voordeur. Ik vind het heel hard, maar het kan niet anders. Als straks de ellende voorbij is, vieren we het leven uitbundig. Blijf gezond en geniet van het prachtige weer.
Liefs van Minnie 8 april 2020.