Toen ik een foto zag van mijn man als kind ben ik in de huid van dat jongetje gekropen....
Het was geen nieuwe maar wat was ik blij,
die doortrapfiets was op een dag van mij!
Als je moest remmen hield je op met trappen,
ik had mijn vader nog de band zien lappen.
Ik had de fiets gekregen van mijn neef,
hij was nog goed al was het spatbord scheef.
blij fietste ik voor 't eerst de Kerkstraat door,
wat kon hij hard, ik zwaaide naar Mans Poort.
Dag buurvrouw Antoons riep ik over straat,
kijk eens hoe hard mijn nieuwe fiets al gaat.
Misschien kon ik de folders zo bezorgen,
dat kon ik mooi eens uitproberen morgen.
Ik hielp mijn vader daarmee elke week
want hij was kruidenier in deze streek,
de route die ik liep was al vertrouwd
maar was de fiets daar al wel op gebouwd?
Een fotograaf zei dat ik af moest stappen
dus hield ik voor hem even op met trappen,
ik wilde wel poseren maar alleen met fiets,
gelukkig was dat goed, anders had ik nu niets.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geschreven bij een kinderfoto van mijn man