Elk jaar op kerstmorgen zijn ze er weer, de zangers en muzikanten in Aduard. Graag deel ik een ode aan hen.
Hoor eens, stil, daar klinkt het weer;
“… van de nieuwgeboren Heer…”
Ik spring uit bed en open het gordijn.
Ze zijn juist toe aan het refrein.
Onder de lantarenpaal
zingen jongeren het kerstverhaal,
in het midden van de nacht
door Gods Geest bijeengebracht.
Er zijn ook nog trompetten bij.
Wat klinkt dat feestelijk, wat maakt het blij.
Als ik kijk naar dit ontroerend tafereel
neem ik er innerlijk vol vreugde aan deel.
Mijn gedachten gaan naar de Heilige nacht
waarin onze Vredevorst werd verwacht.
Ik voel de rillingen over mijn rug,
dit brengt mij bij de zangers terug.
Ze lopen door naar het volgende licht,
wrijven de slaap nog eens uit hun gezicht.
Zoekend in boekjes blijven ze staan,
heffen eerbiedig het engelenlied aan.
In mijn nachtkleding, rillend van de kou
bewonder ik in stilte hun jaarlijkse trouw.
Zij zijn weer voor dag en dauw opgestaan,
zingend, getuigend op weg gegaan.
Luisterend naar wegstervende gezangen
overspoelt mij een intens verlangen.
Laat iedereen het mogen horen;
Onze Redder is geboren!
Coby Poelman - Duisterwinkel