COLUMN van Piety: Seks of een koekje?
Ik heb iets met kentekens. Jaren geleden las ik daar een verhaal over. Wie de schrijver is? Geen idee. Maar het bleef mij bij, want sindsdien ben ik met dezelfde kwaal behept als de personages in dat verhaal. Ik kan het gewoon niet laten.
Overal en altijd – waar ik maar auto’s zie - let ik op de kentekens. Op de Nederlandse wel te verstaan. Want die bestaan namelijk alleen uit medeklinkers. En daar kun je klinkers tussen zetten. Of ervoor of erachter. Roep het eerste wat in je opkomt. Dat deden die personages in dat verhaal ook tijdens een lange autorit. Of het nu uit verveling was of om wakker te blijven, het spel mondde uit in onvermoede creativiteit….
Wat je óók kunt doen… er een raadspelletje van maken. Je zegt bijvoorbeeld: “NeP PoP”. De ander die de ogen gesloten houdt, weet dan dat het kenteken NP-PP is. Of je ziet de letters als afkortingen: Niet Parkeren – Per Persoon. Of als initialen, bijvoorbeeld Nora Post – Piet Paaltjens.
Dat kun je afspreken voor je aan het spel begint. Anders wordt het misschien te moeilijk. Enfin, probeer het gewoon maar eens uit.
Wel een waarschuwing. Voor je het weet loopt deze hobby uit de hand. Sta je gewoon bij C1000 groente af te wegen, schiet er ineens “sago dun” door je hoofd. En: “dan, den, don, din, duin, doen”. Vervolgens: “aasgoden” en “ijsgodin”. Doordat je kenteken 48- SG-DN op de parkeerplaats zag. Of je fietst door het dorp en denkt bij het zien van GR-TX: “gaar, gier, goor, GuRe – TaXi”.
De letters. Dat is duidelijk. Nu de cijfers nog. Je kunt er een datum in zien of iemands leeftijd. Maar in een raadspel moet de ander dat dan wél weten. Als je van die getallen nou eens maanden maakt? Bij 48- SG-DN wordt het dan: “april-augustus-ijSGoDiN”. Tjongejonge, sinds we ook al een tijd kentekens met drie letters in het midden hebben, wordt het helemáál een feest. Denk je onderweg ineens “evakuit” en “peper, pieper, poeper” bij het zien van VKT en PPR. En ontstaan er spontaan de wonderlijkste verhaaltjes plus ongelofelijke binnenpret.
Maar wat me kortgeleden toch overkwam… Manlief en ik wandelden in het bungalowpark waar ik hem zou laten zien in welk huisje ik laatst zussenweekend had. Er stond een rode auto bij de bungalow, vlakbij het slaapkamerraam. Wat voor merk? Geen idee. En het kenteken? Eerlijk, óók geen idee. Want nu werd ik ineens niet door die cijfers en letters in beslag genomen, maar door een tekst daaronder. Ja, het stond er echt. In witte letters: Wil je seks of wil je een koekje?
De gordijnen van de slaapkamer – die ik met zus Minnie had gedeeld - waren gesloten. Toen drong het vervolg van die spreuk tot mij door: Koekjes zijn op.
Piety Veenema, www.pietyveenema.nl
Reageren op mijn column? Mail dan naar piety-veenema@live.nl
Kijk ook eens op www.kentekentekst.nl