COLUMN van Piety: Een gewone maandag

Blauwe maandag. De derde maandag in januari. Volgens de kalender een speciale dag. Het betekent een korte tijd. Je werkt ergens een blauwe maandag, je hebt een blauwe maandag verkering …. Het is ook de dag waarop de goede voornemens zo ongeveer weer zijn verdwenen. Dat kan wat somber maken: Blue Monday.

Ik las er tijdens het ontbijt een column over in Trouw van Rob Schouten en hij zal vast niet de enige zijn vandaag. Het gaf mij in elk geval stof tot nadenken en doordenken. Een doem-denkerige dag? Een ongeluksdag? Nee, dat is een andere dag. Daar werd ik drie dagen eerder bij de bakkerswinkel aan herinnerd voor ik met mijn fiets door het winterse weer vertrok:
‘Pas maar op, het is vrijdag de dertiende.’

Ongeluksdag? Vrijdag de dertiende? Nog nooit iets van gemerkt. Wel op maandag de dertiende,  ruim 44 jaar geleden.  Een zware stormachtige dag, waarop mijn vader naar zijn werk fietste en bij aankomst in de fietsenstalling overleed. Hartstilstand. Dat zóu je een ongeluksdag kunnen noemen, maar daar geloof ik niet in. Het was wel een hele verdrietige dag. Niet in januari, maar een gewone tweede maandag in november.

Terug naar vandaag. Maandag 16 januari. Geen Blue Monday, zeker niet voor twee vriendinnen die vandaag jarig zijn: mijn Friese jeugdvriendin en kapster (60) en mijn Somalische treinvriendin (17) die mij haar prachtige oranje hoofddoek schonk voor mijn sketch “Fatima en haar inburgeringstest”.

En ook niet voor mijn schrijfvriendin die in de eerste week van januari rigoureus begonnen is met het “ontspullen” van haar huis en gisteren mailde: Heb je tijd en zin om af te spreken voor een lunch?

Ook geen Blue Monday voor mij. Aan goede voornemens doe ik niet. Je moet er gewoon elke dag het beste van zien te maken. Dus vandaag gewoon eerst een paar uurtjes tijd voor schrijven, yoga en wat mailtjes voor ik met de trein naar mijn werk ga. En wie weet tref ik straks mijn Somalische vriendin nog op het perron...

Piety Veenema,  www.pietyveenema.nl