We sloegen op e vlucht veur wat gien noam
hemmen mocht, niks kon ons helpen, ok
gien woordenboek. Hoe scharp ok woorden
werkelekheid beschrieven, gien iendringender
geluud as van grenoaten.
Wij verloren de stried, woorden heur betekenis.
Wegtogen uut t laand bennen we aan t geweld
ontkommen. Verlies en gemis droagen je
met je met.
Ien n oogwenk fleren we t netvlies leeg gliek
de koalbrande velden, zwart as n lei
zoeken we n plak om vannijs te begunnen.
Toekomst leit veur ons, n wond
die mor min helen wil.
Derde gedicht uut t drieluuk Verwachteng ien Wenk en Bewegeng
© Willem Tjebbe Oostenbrink