t Schieten begon op n noamirreg om ons hin
sloegen bommen ien. Roamen sneuvelden,
minsen vielen op stroat del. Gebaauwen stoarden
ons aan met swarte ogen, veurdat ze ienstörtten.
Tegent t duuster brandden huizen, as n zun
die hangen bleef en d'oavend tegenhiel,
tot op t lest de nacht viel. De nacht viel zo hard
dat de dag doarop niet meer ien t enne kwam.
Et gijt hard van je òf, as je je geboorteplak niet
meer herkennen. We zwalken wat rond op zoek
noar uutwegen, mor lang onderweegs komt der
n moment dat der gien vertrekpunt meer is.
Zoveul grinzen bennen overschreden,
nog meer hollen ons tegen.
Eerste gedicht uut t drieluuk Verwachteng ien Wenk en Bewegeng
© Willem Tjebbe Oostenbrink