Op 13 juni 2019 heeft minister Eric Wiebes van Economische Zaken en Klimaat besloten in te stemmen met het winningsplan Pieterzijl-Oost, waarbij de NAM heeft aangegeven gebruik te willen maken van de omstreden fracking-methode. Burgers en organisaties roerden zich en dienden veel zienswijzen in. Terwijl de Raad van State zich nog over deze kwestie moet buigen, wordt er volgens de website http://www.nlog.nl al flink gewonnen in het “verlaten’ veld ‘Warfstermolen-03’, in Pieterzijl-Oost.
Tijd rekken
Grietje Zijlstra (omwonende) en Sandra Jacobs (van actiegroep ‘Stop Fracken Pieterzijl’) wijzen op de cijfers van NLOG waaruit blijkt dat in de tweede helft van 2019 wel degelijk gas is gewonnen uit het veld. “Gemiddeld 2,5 miljoen m3 per maand”, zeggen ze. “En dat roept veel vragen op.” Zijlstra vindt dat de NAM, door nu alvast te winnen, flink op de zaken vooruit loopt. “Na zes maanden wachten is nog altijd niet bekend wanneer het beroep bij de Raad van State plaats zal vinden”, aldus Zijlstra. “Als de zitting van de Raad van State nog een lange tijd op zich laat wachten, is het veld straks voor een flink deel leeg geproduceerd. Zou de RvS tot de conclusie komen dat de winning niet plaats had mogen vinden, dan is het leed al geleden. Ik ben geneigd te denken dat hier bewust tijd wordt gerekt om zoveel mogelijk gas te winnen, zonder daar al te veel ruchtbaarheid aan te geven.”
Fracken
Ook wijzen de cijfers uit dat de door de NAM gewenste methode fracking niet noodzakelijk is. Zijlstra: “Voor zover wij als omwonenden weten wordt er momenteel niet gefrackt in het veld van Pieterzijl-Oost. En dat is ook niet nodig, want er wordt 2,5 miljoen m3 gas per maand gewonnen. Blijkbaar loopt het veld ook goed zonder chemicaliën in de grond te spuiten.” Bij het fracken wordt er een mengsel van zand, water en chemicaliën onder hoge druk de grond in gepompt. Dit veroorzaakt kleine explosies die het brongesteente kraken, waardoor het (schalie)gas vrijkomt.
Winning zonder controle?
Is het Staatstoezicht op de Mijnen (SODM), verantwoordelijk voor de toezicht op de mijnbouw in Nederland goed op de hoogte van de winningsactiviteiten? En controleert het SODM ook een boorput, die aangemerkt staat als niet producerend? Het zijn vragen die de inwoners van Pieterzijl en omliggende dorpen wakker houden. “Wat in ieder geval geconstateerd kan worden is dat de communicatie tussen de betrokken partijen en de dorpen ver achterblijft”, stelt Grietje Zijlstra vast. “In de ‘Gedragscode gaswinning kleine velden’ zijn afspraken gemaakt over goede, open en transparante communicatie met de omgeving. Daar heeft ook de NAM zich aan geconformeerd. Deze afspraken worden met voeten getreden blijken dus niets waard.”
