__large.jpg)
Tineke Kingma (1986) schrijft op regelmatige basis voor WelkominZuidhorn.nl. Zij stelt zich voor…….
Een doel is een droom met een deadline.
Zesentwintig jaar geleden -31-3-1986- hebben mijn ouders mij, bij mijn geboorte, naar tante Tineke vernoemd. Tineke Kingma.
In de jaren groeide ik op tot een zelfstandige/ levenslustige jonge dame. Fanatiek beoefende ik de paardensport en was ‘bijna’ net zo gedreven aan het studeren op het HBO. Ook was ik erg zelfstandig met net zo goed mijn eigen vervoer als het vervoer van de paarden naar de concoursen en feestjes waren mij ook niet vreemd.
Maar drie weken voor mijn twintigste verjaardag is mijn leventje totaal veranderd. Toen ben ik tijdens het beoefenen van de door mij geliefde sport -de paardensport- ten val gekomen en in coma geraakt.
Na drie weken in het ziekenhuis te hebben gelegen, werd ik als ‘hopeloos hoopje mens’ naar het verzorgingstehuis –het Zonnehuis- overgeplaatst. Hoewel mijn geheugen nog lang niet weer een beetje op orde was, besefte ik me goed dat ik niks alleen kon en dus de mensen om me heen (o.a. de verplegers) goed te vriend moest houden. Dit presteerde ik door veel zelfspot te hebben. Steeds had ik het uit de grap over het zware leven. Maar daarnaast relativeerde ik erg goed. Als mijn bezoek zei: “wij gaan weer”. Grapte ik “OK, ik denk dat ik hier nog maar even blijf”.
Oude dingen heb ik moeten laten vallen en daardoor heb ik nieuwe ontdekt.
Naast dat ik tijdens mijn revalidatie opnieuw heb moeten leren lopen en praten, ontdekte ik ook dat ik een hoofd als een vergiet had. Daardoor zat ik ‘s avonds vaak op de bank met de laptop op mijn schoot en typte over de gebeurtenissen en gevoelens van de afgelopen dag om zo herinneringen te kunnen behouden. Een vriendin van mij las dit af en toe en zei: “je verteld alles zo duidelijk en realistisch, waarom ga je geen boek schrijven?” Waarop ik even over mijn antwoord moest nadenken. Maar later bedacht ik me: “dat is helemaal niet zo’n slecht idee. Op ‘dit’ moment kan ik toch weinig anders als zitten en typen en niet geschoten is altijd mis”.
Ik begon met het uitzoeken van mijn levensverhaal en vooral de periode vanaf en rondom mijn val. Over een titel’ hoefde ik niet lang over na te denken. ALLES UIT DE KAST is het motto wat bij mijn leventje past.
Net als dat ik in barrages soms alles uit de kast moest rijden om een overwinning op te eisen, moest ook tijdens het revalideren soms alles uit die verrekte kast om weer iets te kunnen bereiken. Het zat er niet meer in om mijn carrière in de paardensport voort te zetten, daarom zocht ik andere mogelijkheden.
‘Alles’ wat nog tot mijn mogelijkheden behoord greep en grijp ik aan. Zo ligt mijn boek ‘Alles uit de kast’ nu in de winkel, begeleid ik thuis ruiters in de landelijke sport, - cliënten op een zorgboerderij bij het paardrijden en zijn we nu bezig om een website op te zetten om samen sterker verder te gaan. Een site met positieve ervaringsverhalen van personen, die op wat voor manier dan ook, een tegenslag hebben moeten doorstaan. Als men dan ergens tegenaan loopt kan er met meerdere personen (o.a. ervaringsdeskundigen) worden nagedacht over de meest geschikte oplossing.
Uit dit alles weet ik veel voldoening uit te halen.
Wat lukt me nog wel en wat niet meer? Is de vraag die ik mezelf stel keer op keer. Met mijn wil, lef, oefening en doorzettingskracht is er nog een heleboel mogelijk voor mij.
Als een activiteit tot een gewenst resultaat leidt vertelt dit aan mij dat ik op de goede weg ben en dit veroorzaakt dat ik gelukkig in het leven sta.
Kijkend naar mijn wensen en doelen voor de toekomst, zocht ik naar wegen om weer verder te komen. Waar lagen deze? En hoe moesten welke wegen door mij worden bewandeld om tot een gewenst resultaat te komen? Al snel merkte ik dat ik de snelwegen moest vermijden.
Dat ik in die tijd niet zo lekker in mijn vel zat liet ik zo minimaal mogelijk en alleen aan personen in mijn naaste omgeving, merken. Personen die wat verder van mij af staan hebben er tenslotte niet zoveel aan om te weten dat ik me wat minder voel.
Het is mijn probleem, ik ben degene die met beperkingen is opgezadeld. Hoewel mijn leventje weer wat lastiger was geworden, probeerde ik om er het beste ervan te maken.
Waar ik veel steun van heb gehad en nog steeds heb:
• de mensen om me heen (familie, vrienden, artsen, verplegers enz.)
• mijn realistische blik op de toekomst, maar vooral dat die soms dingen met een kwinkslag kan zien.
• mijn laptop. Naast dat dit mijn externe geheugen is en ik via het net veel dingen uit kan zoeken, maak ik hiermee maak ik nieuwe contacten en onderhoud deze.
• het zoeken en vinden van creatieve oplossingen bij iets waar ik ‘tegenaan’ loop.
Kortom: er zijn dan misschien wel beperkingen, maar met mijn wil, lef, oefening en doorzettingskracht is er nog een heleboel mogelijk voor mij.
» bestel haar boek "Alles uit de kast" boek via email
Alles uit de kast: ISBN 9789077948637
